Luc Van Roosbroeck

  vervelend beest voor wie ben je goed? voor wat ben je goed? met de prik die je ons geeft de kleine bloedtransfusie met injectie van je gif voor wie is dat goed? weet je waarom je dat doet? of is het pure passie te prikken en te zuigen ik hou niet van de steek verhinder dat je dat nog doet daarom klop ik je dood voor wie is dat goed? voor wat is dat goed? weet ik wel waarom ik dat doe?

  Schrijverke, schrijverke doe zo voort Zinnetjes vormen woord na woord Duidelijk zijn zoals het hoort Zinnig blijven met bagage aan boord Zinnen en zinnetjes kruipen uit de pen Vormen regels die ik nog niet ken Scheppen diepere gedachten die ik herken En ik schrijf maar voort zoals ik ben Verhalen vertalen mijn eigen ik Fictie verslaat die bange blik Die opkomt wanneer ik iets intik Misschien kwetsend voor zij waarop ik mik

  Heeft de tijd hier stil gestaan? Dat ik zo’n oud gezegde parafraseer. Bij het lezen van een zeer modern boek voel ik mij met de teletijdmachine van Barabas meegenomen Terug in de tijd toen een strip mijn heldendom weerspiegelde. Waarvan ik alles geloofde, tot het echt niet meer kon En toch bleef ik die waarheid herhalen, Voor mezelf, want was ik niet fout? Zo lees ik nu vol ongeloof wijsheden die door de helden worden uitgesproken, en gebogen naar hun gedachten. Altijd gelijk, altijd gewonnen. Zo lang de mensen geloven dat dit de waarheid is, tegen hun eigen belang. Wat een gedachte, toch niet om te lachen

  Kabouter wil niet spelen Moet te hoog opkijken Wil geen plezier delen En niet van zijn plaats wijken Blijf toch niet treuzelen Amuseer je rot De spelbederver is verloren Als hij aan de kant blijft staan