Lantaarnpaal
dronken loop ik over de straat raak elke lantaarnpaal met mijn volle hand klop om te horen of het licht thuis is of de paal nog steeds bewoond is door het lichtgevend straaltje dat boven altijd schijnt wanneer het donker wordt en de avond over de straat valt wanneer eenzame schooiers de straten bevolken op zoek naar liefde of geborgenheid met een sprankeltje hoop op een verwarmend gesprek anders dan dat van gisteren toen het weer niets werd en het eeuwige geleuter dronken eindigde en de dag daarvoor en daarvoor en daarvoor hopen doe ik dat het lichtje naar beneden komt over mij daalt en mij beminnelijk in de armen neemt zodat ik goedgemutst zal kunnen meepraten over de blijde gebeurtenissen van samen met vrienden en vriendinnen in goed humeur te praten en te kletsen over te gekke dingen die niet mogen vernoemd worden die te onnozel zijn om over te praten maar waar ik zo een warm gevoel van krijg dat ik gelukkig ben mee te kunnen praten