Luc Van Roosbroeck

  Rustig, maar toch een beetje zenuwachtig, sloft Staf rond de eikenhouten tafel. Af en toe steunt hij op de leuning van een stoel terwijl hij de schilderijen aan de muur bekijkt. Echte kunst was voor hen wel onbetaalbaar, maar deze werken uit het atelier van Martin Douven blijven voor hem nog steeds mooi. Terug in de salon laat hij zich zuchtend in zijn zetel zakken. Zo neemt hij weer even de tijd om rond te kijken. Hoe lang is dat hier al onveranderd?In de gang hangt een zeer speciaal werk, waar hij dikwijls voor blijft staan. Nu ook wil hij bij “de herder” herinneringen laten komen. Hoe dikwijls heeft hij het moment van aankoop niet terug beleefd? Zijn Stanske en hij zagen haar vader hierin afgebeeld, bruine pet op de grijze haren, pijp in de mond. Was dat niet dezelfde pijp als vaders favoriet? In de achtergrond een boerderijtje zoals er in de Kempen zoveel te vinden zijn. Het had wat gelijkenis met het ouderlijk huis, vonden ze toen. Staf zucht en schudt zijn hoofd, waar is de

 dwalend in de straten zoek ik een punt waarvan ik ooit vertrok om weg te blijven vol misnoegen en spijt lopend zonder dralen verken ik gekende paden om lichtpunten te zien die uit mijn geheugen verdwenen dwalend in gedachten blijf ik op zoek naar mooie herinneringen vergeten in de tijd weggeschoven voor andere die ik liever dacht dwalend door mijn herinneringen vind ik speelse vreugde beleven zonder bekommernis genieten van wat er is genieten van wat ik had

  Een dag om snel te vergeten Een dag die niet had mogen bestaan Verdwijn uit de annalen Samen met die vervelende gebeurtenis Welke je spijtig genoeg mee zal overdragen In mijn stille geheugen dat niet gewist kan worden

Nog niet zo lang geleden werd een nieuwe woonwijk gebouwd, alleen voor jonge ouders. De huizen zijn rijkelijk uitgerust om de huishoudelijke karwei eenvoudig te houden, zodat na een zware dagtaak de werkende ouders toch nog even bij hun kinderen kunnen zijn. In de keukens is bijvoorbeeld aan alles gedacht om de kok van dienst het gemakkelijk te maken zodat er snel eten op tafel kan komen. Piet en Sonja zijn één van de gelukkige gezinnen die met hun kleine Emma, een meisje van vier, in één van deze droomhuizen wonen. Goedkoop is het wel niet, maar ze hebben beide een mooie baan. Veel vrienden zijn jaloers omdat zij zich deze woonst kunnen permitteren. Piet en Sonja hebben elkaar leren kennen op het kantoor. Als jong afgestudeerden werden zij gelijktijdig in het jonge bedrijf in volle uitbreiding aangenomen op een nieuw project. Het samenwerken verliep direct zeer vlot en zette zich snel verder na de uren. Natuurlijk willen zij van dit project het beste maken om zich samen met het bed

 Dartele hartjes Zagen elkaar Reeds lang geleden Als tortelende duifjes Vlogen ze in elkaars armen Bleven kleven Zonder plekken en houden zoals een goede lijm nog vele jaren

  Gebieden      gebied      gebod      Verbieden      verbied      verbod Genieten      geniet      genot      Gebod      verbied      genot

luister, luister, zoals men zegt naar woorden die jij hoort die niet begrepen worden zoals jij ze verstond luister, luister, niet zoals men zegt naar de woorden die jij verstond die je anders hebt gehoord die jij zo begrijpt luister, luister, zoals men hoort naar de woorden die jij sprak die je anders hebt begrepen die jij verkeerd verstond

  Een kind kan niet blijven zitten en de moeder heeft het opgegeven hem terecht te wijzen. Iedereen wordt aangesproken. Meestal vangt hij bot, ogen star vooruit blijven ze aan hun stoel gekluisterd. ‘Meneer, heb jij ook pijn?’ ‘Pijn, niet bepaald, jongen. Maar het is hier een ziekenhuis en ik denk dus wel dat er iets mis is met mij.’ ‘Mijn mama heeft pijn, zegt ze.’ ‘Oh, en daarom ben jij nu met je mama hier.’ ‘Ja, dat denk ik. Maar ik ben niet ziek.’ Als enige wilde ik wel een woordje met hem praten. Die steriele bedruktheid, dat gevoel mag wel even ontlopen worden. Het lijkt hier meer op een lijkwake. ‘Wil jij met mij spelen? Ik verveel mij!’ ‘Dat zal niet gaan, hé jongen. Ook ik zit hier te wachten.’ ‘Milan, laat meneer eens met rust.’ Mijn blik gaat naar de moeder die met een veel te strenge stem haar zoontje toeriep. Kan dat ook niet rustiger? En is het niet te begrijpen dat die jongen zich verveeld. Was het niet mogelijk voor een oppas te zorgen, of zijn ze h