Schrijven
begeesterd bekijk ik een werk dat nooit af wil geraken wanneer ik een strofe herlees zal er nog een lijn bij moeten een anekdote of een rijm iets dat me nog te binnen schiet waarvan ik zeg dit mag er niet bij ontbreken steeds komen nieuwe gedachten bij mij op en willen een nieuw leven scheppen waardoor een andere wending de nuance belangrijk maakt en altijd wil ik naar de perfectie om uit te drukken wat ik op dat moment ervaar maar met een nieuw moment komen andere meningen die ook belangrijk zijn naar boven drijven en maken zo een verhaal zonder eind tot het op een dag bruusk zal worden afgebroken