Luc Van Roosbroeck

 toen ik jou vannacht in mijn droom tegenkwam vond ik dat voor herhaling vatbaar ik keek goed rond observeerde jouw stap zwaaien van je armen plaatsen waar je naar keek en genoot wanneer je bleef staan ik keek naar jou of beter ik bekeek jou zonder dat je het voelde hoe langer ik keek hoe warmer ik werd bleef je daarom zo lang dralen tot ik verlegen wakker schoot

 Het moment dat ik jou voor het eerst zag blijft in mijn herinnering een schicht die via mijn ogen mijn hart deed trillen en kloppen tot mijn oren suisden Ik stond perplex, zag even niets meer de bliksem had me neergemaaid levenslust was zeker niet verdwenen de benen wilden het niet mee beleven Bibberende benen, zenuwachtig stil, maar vol mooie ideeën bleef ik voor mij staren Tot ik besefte wat ik zag, niet meer zag je was verdwenen, maar niet voor lang Ik voelde dat ik je al miste vond je de volgende dag,  voorgoed