Luc Van Roosbroeck

  Nog even begrijp je welke muziek Murmelend zing je een favoriet lied mee Laat de plaat maar draaien, je voelt je goed Verdwalend in verleden, bijna vergeten tijd De laatste bocht gepasseerd Er is geen weg terug Geen woorden meer om te bespreken Geen gebaren meer om te verstaan Bij een verandering in de kamer trek je de ogen nog eens open bij een groet, een vraag brabbel  je een onverstaanbaar antwoord

  rondlopen in de straten om niets te zien of te ontwaren verwonderd dat ik word aangekeken door wie ik voel de ogen op mijn rug branden maar durf niet om te draaien want ik begrijp niet hoe iemand zich in mij kan interesseren nu   in een drukke straat met veel lawaai zo ver van huis want ik ben op trektocht waardoor ik helemaal niet kan begrijpen waarom ik hier bekeken word   gewoon zoals anders weg met de fiets een rondrit van enkele honderden kilometers door plaatsen die op kaart en internet zijn verkend maar nog niet met het blote oog bewonderd werden loop ik hier nu, fiets aan de hand maar toch verwonderlijk want nu ben ik voor het eerst alleen   in een drukke straat met veel lawaai zo ver van huis want ik ben op trektocht waardoor ik helemaal niet kan begrijpen waarom ik hier bekeken word   rondom mij is zoveel ongewoon te zien mensen met een ander uiterlijk, anders gekleed minder gehaast slenteren ze voor mij uit bekijken,

  zoeken naar geluk gebeurt in het onderbewuste lust en genot geven snelle bevrediging zonder diepe betekenis leiden een vluchtig bestaan beleven in de geest verder bestaan in gelukzaligheid